Weekend in Sibanor!

We zijn in principe elk weekend vrij en hoeven niet een dienst te werken.

Vrijdag werden we gevraagd of we mee wilden naar bird watching. Dit leek ons wel leuk, en zouden we ook gelijk wat meer van de omgeving en natuur van Sibanor zien. Wij 4en en nog een Duitse stagiaire. We hadden afgesproken dat we om 11u opgehaald zouden worden door iemand van AbCa's Creek Lodge, omdat wij zelf hier niet auto mogen rijden en dat zou ook niet vertrouwd zijn.

Dus konden we eerst zaterdag uitslapen, alleen waren we allemaal al wel voor 8u wakker. We hebben samen ontbeten en hebben toen kaartjes, posters en slingers in ons huisje opgehangen. Dit om het wat meer persoonlijk te maken, en het staat ook wel erg gezellig!

Wij zaten netjes om 11u te wachten in de waiting room, maar na een kwartier was er nog niemand. Nu is dat wel een beetje Afrikaanse gewoonte, maar we gingen even nabellen, "ja ze komen eraan" was het antwoord. Uiteindelijk heeft een man van de kliniek ook nog vier keer gebeld en kwam om 12u de auto eraan en gingen we richting de boot. Onderweg nog een korte stop voor boodschappen, maar we kwamen bij het logdepark.

In een grote rondvaartboot gingen we, samen met een Gambiaanse tourguide. Hij vertelde heel veel, was veel aan het woord, en niet alleen over wat wij zouden kunnen zien, maar ook over hemzelf of de cultuur. Het was erg gezellig, maar we hebben ook wel dieren kunnen spotten. Nadat onze guide had gezegd dat we misschien ook krokodillen konden zien, hoopten we er op vijf. Dat was iets te enthousiast van ons, maximaal twee zei hij, maar helaas hebben we er geen gezien. Wel meerdere verschillende vogels en aapjes, wat natuurlijk ook erg leuk is. Mooi om Gods schepping zo vanaf het water te mogen bewonderen hier in Gambia! We hebben twee uurtjes genoten en kwamen weer terug. Omdat dit een logdepark is en dicht bij Sibanor Health Centre, is dit ook een mooie plek voor familie, vrienden en wie ons hoopt te bezoeken om daar eventueel te verblijven. We kregen een rondleiding door het hele park en mochten in meerder huisjes even kijken hoe het er uit zag. Het is nog in bouw, maar het is echt een mooie verblijfplaats!

Ook werden we weer teruggebracht door iemand van AbCa's Creek Lodge, met z'n vieren op de achterbank, lekker warm in de warmte ;) we werden afgezet bij een shop naast de kliniek, omdat we nog enkele boodschappen nodig waren. We hebben 25 kg (!) rijst, uien en zout gekocht. Hiervan kunnen we weer lekkere maaltijden maken.

Terug in het huisje was het rond half 4, we waren ook wel een beetje moe, dus iedereen ging wat voor zichzelf doen: lezen, bellen, schrijven. We aten vanavond koude pasta met groenten, ei en tonijn. Sharon en Judith gingen nog even een rondje lopen om de kliniek, dit was de eerste keer echt even buiten het hek om lopen. Rond 8 uur wordt het hier nu ongeveer donker, dus we wilden wel als het nog licht was weer terug zijn, omdat het anders niet vertrouwd is om buiten te zijn. Onderweg kwamen we een mid-wife van de kliniek tegen en maakten we kennis met haar familie. Haar moeder was bezig met het maken van het ontbijt voor de volgende morgen, en daar mochten wij gelijk wel wat van proeven: de mid-wife zou het ons de volgende ochtend komen brengen bij ons huisje. Even later kwamen we nog drie kindjes tegen die water moesten gaan halen en wel even met ons wilden praten.

We dachten een rustige avond verder te hebben, maar uiteindelijk hebben we twee uur geholpen bij het verzorgen van brandwonden bij een meisje van 6 jaar. We konden de wondverpleegkundige helpen en vonden het ook wel interessant om te zien hoe dat hier gebeurd, de wounddressing. Het meisje heeft de brandwonden opgelopen, nadat een kandelaar bij haar thuis was omgevallen en het vuur in haar kleren kwam. Zo sneu voor dit meisje, soms moest ze ook wel huilen, maar echt pijn gaf ze niet aan. Er werd met het meisje liedjes gezongen, ze kreeg een lolly of keek naar een kinderfilmpje. Toen we weer terugliepen naar ons huisje, dachten we allemaal hoe bijzonder het was om dit zo mee te mogen maken. En wat we allemaal verder deze komende maanden hopen te zien!

Op zondag zijn we hier naar de kerk geweest. De dienst begint om half 10, dus liepen we kwart over 9 weg bij ons huisje. We namen de kinderen van de buren mee, het was maar 5 minuutjes lopen. We kwamen aan bij de kerk en gingen achterin zitten, op de stoelen die stonden in rijen van vier, twee kolommen naast elkaar. We droegen allemaal een lange rok of jurk, maar een hoed hoefden we niet op. Toen we kwamen, zat het nog lang niet vol, ook tijdens de dienst kwamen er soms nog mensen, uiteindelijk zaten er met de dienst ongeveer 50 mensen waarvan acht kinderen. De dienst begonnen we met bidden; de voorganger zei waarvoor we gingen bidden en daarna ging iedereen praten, of dus bidden, en bad ieder persoonlijk hierover tot God (dit hadden wij eerst niet door, maar kwamen wij later achter). Daarna weer, maar dan met een andere reden of kon een gemeentelid iets zeggen. Na de gebeden kwamen drie meiden naar voren en gingen we zingen. We gingen er bij staan, dansbewegingen maken, klappen in de handen. Het was mooi om te zien, maar heel anders dan dat wij gewend zijn, het was wel echt nieuw voor ons. De liederen werden gezongen in de eigen volkstaal, dus wij konden nog niet meezingen, maar soms herkenden we wel de wijs van een lied, bijvoorbeeld 'Een vriend is onze Jezus'. We zongen ongeveer een halfuur. Daarna moesten de mensen naar voren komen die in januari jarig waren geweest en werden zij toegezongen met 'Happy Birthday' in de volkstaal. Ook werden de 'nieuwelingen', wij dus, verwelkomt binnen de kerk en stelden wij ons kort voor wie wij waren en waarom. De kinderen mochten hierna naar de zondagsschool, wij gingen een gedeelte uit de Bijbel lezen, Jakobus 5, en naar de preek luisteren. Er stonden twee mensen voorin, iemand voor in de eigen volkstaal en iemand die het in het Engels zei. Daarom was het wel redelijk goed te volgen, maar het kostte ons allemaal wel meer concentratie. De dienst werd deze zondag geëindigd met het Heilig Avondmaal. Er gingen twee vrouwen met een schaal de gemeente door die opstond van hun stoelen; één met broodstukjes, de ander met kleine dopjes wijn. Het was heel bijzonder om dat zo mee te maken en te beleven. Aan het einde werd er nog een lied gezongen en de zegen uitgesproken door de voorganger. Daarna gaven alle gemeenteleden elkaar de hand, zeiden niks of 'God bless you'. Buiten hebben we nog gepraat met andere gemeenteleden en hebben we kennisgemaakt met de voorganger. We gingen ook richting ons huisje. Het was kwart voor 1 toen we thuis waren. Wat hadden we een nieuwe ervaring opgedaan.

Maar mooi en dankbaar dat er ook hier in Gambia op ongeveer dezelfde tijd als in Nederland het Woord van God opengaat!

We gingen eten met de buurman en de kinderen, heel gezellig! We aten brood met het ontbijt wat de mid-wife ons had gebracht, het was rijst met peanuts, het leek wel soort satesaus. Hier is het namelijk normaal om te ontbijten rond een uur of 11/12 en op zondag dus na de kerkdienst.

Na de kerkdienst werden we door onze Duitse collega's gevraagd of we 's middags mee wilden naar een school waar er een game was. We wisten niet wat dit precies inhield, maar het was misschien wel leuk om er heen te gaan. Rond half 4 gingen we die kant op, het was op een school/sportveld waar een hardloopwedstrijd werd gehouden. Wij vielen daar wel op als blanken en vooral de kinderen vonden ons interessant. Ze stonden om ons heen, wilden onze hand vasthouden, op de arm, onze haren waren interessant om aan te raken of er werd over onze arm gewreven. Omdat het zo warm was, hebben we ook een lekker ijsje daar gehad. Dat maken ze hier zelf en stoppen het in een plastic zakje, dan moet je er een puntje afbijten/scheuren en dan kun je het ijsje/vloeistof eruit drukken. Het was echt lekker, het was fruit. We hebben eigenlijk helemaal niet heel veel meegekregen van de hardloopwedstrijd, maar het was wel onze eerste ervaring met dorpskinderen. Indrukwekkend. Toen we weer terug gingen, wilden ze ook een hand, knuffel of high five en zwaaiden ons na of liepen nog even een stukje mee. Het was wat onwennig, maar kregen ook wel wat tips van de anderen in hoeverre je het contact moet aan gaan of dat je soms contact ook moet negeren. Dit helpt ons.

Rond 19u waren we weer thuis en gingen we eten, douchen en Beverbende spelen. We waren ook wel moe, dus gingen lekker naar bed. Onze wekker stond om 06.30u, want dan zou onze eerste werkdag van de nieuwe werkweek beginnen. We hebben er zin in en benieuwd wat er allemaal gaat gebeuren en hoe onze werkdagen eruit zien!