Prayers Night

Vrijdagavond, elke laatste vrijdag van de maand, was het Prayers Night in de kerk waar wij op zondag ook heen gaan als we in Sibanor zijn. Deze bijeenkomst begint rond 22u en eindigt rond een uur of 04/05u. Er komen gemeenteleden samen, jong en oud (al slapen de jongere kinderen op een gegeven moment op een kleed op de grond).

Deze keer gingen we met zijn vieren heen. De vorige keer begon het om 22u, dus wij gingen op de 'Gambiaanse' tijd iets na 22u uit ons huisje, 5 minuutjes lopen (in het donker langs de weg lopen is toch wel even anders, en we waren onze zaklamp vergeten, maar gelukkig waren we veilig aangekomen). Bij de kerk bleek dat we nog op tijd waren, de dienst was nog niet eens begonnen. We gingen zitten, kletsten met elkaar en gemeenteleden. Ondertussen stond er al zachtjes muziek aan.

Rond half 11 liep de pastor naar voren en begon de dienst, heette ons allen welkom en we begonnen met bidden. De pastor benoemde waarvoor we gingen bidden: de dienst deze nacht, voor de kerk en de projecten, voor de kliniek ... Nadat er een gebedspunt was genoemd, ging ieder voor zich hardop bidden daarvoor. Ondertussen kwamen er nog gemeenteleden aan, uiteindelijk zaten we in de kerk met ongeveer 50 mensen, bijna evenveel als tijdens een dienst op zondag.

Daarna gingen we zingen, in het Mandinka. Sommige liedjes herkennen we al, sommigen kunnen we een beetje meezingen en soms horen we de melodie die bekend is van een Nederlands lied. Zo zingen ze liederen als 'Welk een Vriend is onze Jezus' en 'Mijn God is zo groot'. Hierbij gingen mensen staan, bleven zitten, liepen heen en weer, klappen, knielen, stil of andere bewegingen. Deze liederen kunnen we niet meelezen of worden vertaald, dus we krijgen niet altijd de hele betekenis van het lied mee.

Na dit zingen werd er specifiek voor een vrouw gebeden, zij was het gebedspunt. Ze was een moslima, maar kreeg voor deze avond toestemming van haar man om naar de christelijke kerk te gaan. Dit omdat ze drie miskramen had gehad in twee jaar en dingen zag die er niet waren, zoals apen en slangen. Eerst was wat er gebeurde wat moeilijk voor ons te volgen, want er werd in volkstalen gesproken. Daarom vroegen we om korte vertaling aan andere meiden uit de gemeente en konden we iets meer begrijpen van wat er gaande was. Deze vrouw werd toegesproken, we baden samen voor haar, en uiteindelijk stond ze in het midden met een groep gemeenteleden om haar heen om haar te zegenen. Het is altijd weer bijzonder om zoiets te zien en het niet altijd helemaal te volgen is, we er toch bij aanwezig mogen zijn.

Daarna waren er nog enkele gebedspunten en hield de pastor een korte meditatie. Deze week staat in het teken van bidden en vasten en werd er vanaf maandag tot zondag gevast door ook de christenen (het is nu ook Ramadan dus de moslims vasten ook). Hier ging de pastor nog wat verder op in, en werd het vertaald door een andere pastor in de volkstaal.

Half 1 was het tijd voor pauze. Wij hielpen met het smeren van brood; met boter of mayonaise. Dit deze we samen met de jongere meiden uit de gemeente, en zij vonden het wel leuk om met ons te praten en ons wat beter te leren kennen dan alleen maar op zondag zien in de kerk. Het was dus gezellig. We hielpen mee met het uitdelen van dit brood en koffie of thee (met heel veel suiker en melk, want daar houden ze hier van). Er waren stoelen buiten neergezet, dus we konden gaan zitten waar we wilden, en kletsen. De meiden wilden ons nog graag een traditioneel Gambiaanse dansje leren en zij van ons een Nederlandse, en even later speelden we een spel. Fijn om meer kennis te hebben met deze meiden! Het maakte dat we weer wat meer energie kregen, want ondertussen was het 02.15u geworden en werden we geroepen om weer naar binnen te gaan.

We gingen weer verder met de Prayers Night. Er werden nieuwe gebedspunten verzameld vanuit de gemeente en daarvoor werd gebeden. De pastor hield weer een korte meditatie, maar nu met wat meer 'komedie' er in; wij zeiden op een gegeven moment dat het net leek alsof we in een 'komedieshow' zaten. Hiermee bedoelen we dat de pastor samen met de vertaler iets ging uitbeelden, op het podium ging zitten of rondliep door de kerk.

Het was kwart over 4 en de dienst werd door de pastor afgesloten in gebed. Wat zien we veel tijdens zo'n nacht en horen we veel, en ondanks de moeheid konden we wel allemaal wakker blijven in de kerk.

We liepen, samen met nog wat andere gemeenteleden die dezelfde kant op moesten, terug naar huis. Tussen half 5 en 5 uur lag iedereen weer in bed om te gaan slapen.